DARON: Ture, 34 jaar, winkelverantwoordelijke, muzikant
GEZINSSITUATIE: Alleenstaande papa van Wolf (6 jaar)
Ture is muzikant. Hij is ook shopmanager, reiziger, vriend en single vader van Wolf. Enkele jaren geleden beëindigde zijn vriendin hun relatie. Niet onverwachts. Toen de twee nog een stel waren, wilden ze elkaar de ruimte geven om hun passies te blijven volgen, en besloten ze elkaar af te wisselen en om de beurt op de baby te passen. De tijd om samen dingen te doen werd schaarser. En als er al eens tijd was, waren ze vaak te moe om nog iets te ondernemen. Ze groeiden uit elkaar. Een paar maanden na de breuk verhuisde Ture naar een appartement dat hij met een sociale lening kon kopen en verbouwen.
Zijn relatie met de mama van Wolf werd goed afgerond. Ze doen niet moeilijk, ze gunnen elkaar nieuwe relaties en professionele uitdagingen. Nooit wordt ervan uitgegaan dat de ander maar zijn plan moet trekken. Ture en zijn ex blijven elkaar helpen en steunen waar nodig. Van een vechtscheiding is dus absoluut geen sprake. Alles wordt besproken en besloten in het teken van hun zoon. Ze gaan nog steeds samen naar het oudercontact of naar belangrijke doktersafspraken. Wolfs verjaardag vieren ze samen met de grootouders, de nieuwe partners en een groepje gemeenschappelijke vrienden.
Minder werken om voor je kind te zorgen is voor de meerderheid van de singles geen optie. Ook niet voor Ture, hoewel hij toegeeft dat hij liever minder verdient dan een job tegen zijn zin te moeten doen. Flexibele uren zijn heilig in zijn geval, en die krijgt hij ook van zijn werkgever. ‘De ene week, als Wolf bij mij is, werk ik minder, de andere week haal ik de uren van de voorgaande week weer in. Zo kan ik Wolf op een aanvaardbaar uur ophalen en nog steeds fulltime werken.’
Als Wolf bij mij is, leef ik ook in functie van hem.
Zijn ouders springen tweewekelijks bij om Wolf op zaterdagen op te vangen, en ook bij zijn vrienden kan hij altijd terecht. ‘Ik voel me als single papa dus zeker niet beknot in mijn vrijheid. Er zijn genoeg mensen rondom mij die me uit de nood kunnen helpen. Als Wolf bij mij is, leef ik trouwens in functie van hem. Ik sta vroeger op en ga vroeger slapen, ik kook en eet beter. Ik ben er voor hem en repeteer dan zo weinig mogelijk.’
Terwijl hij best van zijn muziek zou kunnen leven via een artiestenstatuut, besloot hij te blijven werken. Net als de andere leden van Amenra, de band waar hij deel van uitmaakt. Omdat hun muziekgenre nogal niche is, omdat de meesten onder hen nog jonge kinderen hebben, of omdat ze recent een huis kochten. Bovendien houdt hen dat met beide voeten op de grond. De bandleden zijn als broers voor elkaar en één voor één, echte familiemannen. Een concert inplannen op Vaderdag is geen optie meer. Reizen doen ze liever op onmogelijke uren dan een nacht teveel verwijderd te zijn van hun gezin. Niet meteen wat je zou verwachten van sludge-metalmuzikanten…
Een concert inplannen op Vaderdag is geen optie meer. Reizen doen ze liever op onmogelijke uren dan een nacht teveel verwijderd te zijn van hun gezin.
‘Ik zou misschien een betere vader zijn als ik mijn muziek zou opgeven’, vertelt Ture. ‘Dan zou ik altijd bij Wolf kunnen zijn en meer met hem spelen. Eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op het perfecte gezinnetje van tweeverdieners, zoals mijn oudere broer of mijn eigen ouders, die nog altijd samen zijn. Maar het is gewoon niets voor mij. Alles lijkt dan in het teken te staan van het gezin. Ik ben daar te individualistisch voor. Ik hou wel van een eigen leven, los van kinderen en een vrouw. Alles voortdurend samendoen, daar zou ik gek van worden.’
Foto: Zaza Bertrand
Dit portret maakt deel uit van het boek ‘Framily. Hoe Millennials het gezin hertekenen.’ (Lemaitre & Rombauts/Trendwolves – Lannoo) Een genuanceerd portret van een generatie jonge ouders die eigenzinnige en en positieve oplossingen zoekt voor een betere work-life balance. Het verscheen ook in De Standaard Magazine op 27 februari 2016. Meer info op www.myframily.eu
Darons & Daronnes 