DARON: Vincent, 34 jaar, marketing manager
DARONNE: Suzanne, 31 jaar, pr account manager
GENZINSSITUATIE: Samenwonend, ze verwachten hun eerste kind
Ze staan aan het begin van een groot avontuur, Suzanne en Vincent. Op het moment van dit interview heeft Suzanne net haar job verlaten voor vijf maanden zwanger- en moederschapsverlof. ‘Ik weet niet goed wat ik moet verwachten van het moederschap. Ik hoor vooral veel mensen rondom mij beweren dat ze zus of zo zullen omgaan met hun kinderen. Maar meestal stellen ze hun mening in die mate bij dat ze het uiteindelijk volledig anders aanpakken. Ik laat het liever wat op me afkomen’, vertelt Suzanne.
De boeken rond zwangerschap en ouderschap die ze kreeg of kocht, heeft ze snel opgeborgen. ‘Te saai, te serieus, te belerend en met te veel aandacht voor wat ik niet mag doen. Ik heb Vincent het boek ‘Help! Ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt’ gegeven en dat is veel grappiger. Ik heb eigenlijk meer zin om dat te lezen.’
Wij zijn ervan overtuigd dat als je echt een bepaalde levensstijl had voor je aan kinderen begon, je die niet grondig hoeft te veranderen na de geboorte. Afhankelijk van het kind natuurlijk.
Het is duidelijk dat deze toekomstige ouders goed weten wat ze willen. Merken die te veel plastic of schreeuwerige kleuren of bloemmotieven gebruiken, bijvoorbeeld, zullen niet met open armen onthaald worden. Ze willen hun stijl niet aanpassen. Het moet net omgekeerd: alles moet passen bij hen, jonge ouders die nog van alles ondernemen, met hun vrienden blijven omgaan, reizen. Maar het is zeker niet zo dat alles te allen tijd cool en hip moet zijn. ‘Ik ga mij vooral niet te veel onder druk laten zetten. Als ik nood heb aan een weekendje rust, dan ga ik dat gewoon doen. Los van wat anderen daarvan denken. Ik wil me zeker geen coolheid laten aanpraten.’
Zij is vegetariër, hij niet. Ook daar hebben ze al afspraken over. ‘De regel is dat we thuis nooit vlees eten. In de crèche, op school of bij de grootouders moet het wel kunnen. Dat lijkt ons het makkelijkst. Stel dat onze dochter er later zelf voor kiest om vlees te eten, dan is dat prima. Zolang ze maar weet dat er een gezond, gevarieerd alternatief bestaat.’ Suzanne en Vincent willen vooral dat hun kinderen gelukkig zijn, goed in hun vel zitten en het gevoel hebben dat ze veel kunnen bereiken. Dat ze uitgroeien tot zelfverzekerde mensen die durven te dromen en voor die dromen gaan. Ze moeten bescheiden zijn en dankbaarheid kunnen uiten. Want als je dankbaar in het leven staat, dan kun je ver raken, vinden ze. Ook op persoonlijk vlak zien ze het positief. Ze zijn dan ook klaar voor die volgende stap en bereid om hun kind de plaats te geven dat het verdient. En als dat opofferingen met zich meebrengt, dan is dat maar zo. Niet dat ze dat meteen verwachten. ‘Wij zijn ervan overtuigd dat als je echt een bepaalde levensstijl had voor je aan kinderen begon, je die niet grondig hoeft te veranderen na de geboorte. Afhankelijk van het kind natuurlijk. Het ene pak je makkelij ker mee dan het andere. We zullen wel dingen moeten opgeven, maar pas nadat we toch onze denkwijze hebben uitgeprobeerd. We hebben ons voorgenomen om ons niet te veel zaken te laten aanpraten. Daardoor gaan we misschien tegen de lamp lopen, maar dan zijn we toch liever die ervaring rijker dan ervan uit te gaan dat iets niet meer kan’, vindt Suzanne.
Zal er ergens op onze aardbol nog een gezonde plek zijn om op te groeien? Met welke gevaarlijke ziektes zullen onze kinderen geconfronteerd worden? Wat met die terreurdreiging?
Vincent en Suzanne zijn iets minder zeker van de toekomst. Ze lazen recent nog een artikel waaruit bleek dat ze deel zouden uitmaken van de eerste generatie ouders die er niet honderd procent zeker van is dat hun kinderen het beter zullen hebben dan zijzelf, en dat vat het eigenlijk wel samen. Zal er ergens op onze aardbol nog een gezonde plek zijn om op te groeien? Met welke gevaarlijke ziektes zullen onze kinderen geconfronteerd worden? Wat met die terreurdreiging? Europa is al lang vrij van oorlogen, maar wat zullen de gevolgen zijn van beslissingen van Hollande, Poetin en Obama naar aanleiding van de aanslagen in Parijs? En in de rest van de wereld?
Hun beider ouders, behalve Suzannes stiefvader, zijn gepensioneerd. Dat betekent niet dat die voor alles en nog wat ingezet kunnen worden. Ze reizen zelf ook nog en hebben heel wat hobby’s. Al hebben de toekomstige grootouders aangegeven dat ze bereid zijn om af en toe voor hun kleindochter te zorgen, hopen Vincent en Suzanne binnenkort ook op mensen dichter bij huis te kunnen terugvallen. Zo zagen ze hoe vrienden zich organiseren in een systeem waarbij iedereen om de beurt de kinderen ophaalt aan school. ‘Ze startten ook met een eigen scoutsgroep omdat er geen was in de buurt’, zegt Suzanne. ‘Bij opvangproblemen kunnen deze mensen ook allemaal bij elkaar terecht, bijvoorbeeld tijdens de grote vakantie. Dan kan het ene kind weleens een weekje elke dag bij een ander gaan spelen. Leuker dan een kamp, denk ik, en vooral goedkoper.’
Foto: Zaza Bertrand
Dit portret maakt deel uit van het boek ‘Framily. Hoe Millennials het gezin hertekenen.’ (Lemaitre & Rombauts/Trendwolves – Lannoo) Een genuanceerd portret van een generatie jonge ouders die eigenzinnige en en positieve oplossingen zoekt voor een betere work-life balance. Het verscheen ook deels in De Morgen Magazine op 5 maart 2016. Meer info op www.myframily.eu
Darons & Daronnes 