DARON: Evert, 32 jaar, Regulatory Affairs Manager en start-upondernemer in bijberoep
DARONNE: An, 35 jaar, freelance design- en lifestylejournaliste
GEZINSSITUATIE: Getrouwd en ouders van Lou (3 jaar) en Jack (8 maanden)
‘De belangrijkste carrièrekeuze van een vrouw is het kiezen van haar man’, zo begint An. Ze is freelance journaliste gespecialiseerd in interieur en design. Evert is Regulatory Affairs Manager in een bedrijf van milieugevaarlijke stoffen en daarnaast start-upondernemer in bijberoep. ‘Mijn carrière kon blijven bestaan omdat ik met de juiste man ben getrouwd’, zegt An. ‘Iemand van de oude stempel zou misschien hebben gewild dat ik halftijds of vier vijfde zou werken. Geen probleem als je je daar als vrouw in kan vinden, maar het zou niks voor mij zijn.’
Evert werd recent door Vlerick uitgekozen als een van de twintig Belgische young potentials om in de gaten te houden. An had nooit een gezin willen starten met iemand die minder ambitieus was dan zij. Ze werken allebei meer dan fulltime, Evert buitenshuis, en An sinds kort niet langer aan de keukentafel maar in haar eigen home office, met uitzicht op de speelkamer. Flexibele uren beschouwt An als een luxe. Ze werkt niet tussen 16 en 20 uur, waardoor ze dagelijks haar dochter op school en haar zoon in de crèche kan afhalen. Maar wat de meeste mensen niet weten, is dat An ook vaak doorwerkt na 20 uur, ook in het weekend, net als Evert. Thuisblijven voor de kinderen vond An maar niks. Het voelde te beperkend en verstikkend om alleen maar mama te zijn.
Ik was vastbesloten om te bewijzen dat kinderen en ambitie wel degelijk hand in hand kunnen gaan. Niet zozeer tegenover mannen, eerder tegenover kinderloze vrouwen.
Toen ze besloot te freelancen, dacht haar omgeving dat ze het rustiger wilde aanpakken. Niets van. ‘Ik was vastbesloten om te bewijzen dat kinderen en ambitie wel degelijk hand in hand kunnen gaan. Niet zozeer tegenover mannen, eerder tegenover kinderloze vrouwen.’ Toen Jack tien weken oud was, trok An op persreis naar Milaan. Na drie maanden ging ze naar Tokio. Ze koos er ook heel bewust voor om geen borstvoeding te geven, zodat ze snel weer aan de slag kon. Vroeger kon ze zich nog een schuldgevoel laten aanpraten door andere moeders. Nu laten negatieve opmerkingen haar koud. Ans moeder stopte zelf met werken toen ze kinderen kreeg. Een keuze waar ze later spijt van had. Daarom beloofden An en haar zus plechtig om die keuze goed te overwegen als ze zich zou stellen. ‘Ik geef toe dat ik regelmatig voor mezelf kies, want ik ben ervan overtuigd dat een gelukkige mama een goede mama is en dat je vooral jezelf moet blijven’, zegt ze.
Ik geef toe dat ik regelmatig voor mezelf kies, want ik ben ervan overtuigd dat een gelukkige mama een goede mama is en dat je vooral jezelf moet blijven
Omdat ze het allebei druk hebben, maken Evert en An gretig gebruik van diensten waarmee ze tijd kunnen kopen. Via curated shoppingdiensten als Smartmat en Suitcase laten ze anderen beslissen over wat ze eten en wat hij draagt. Ze kopen zo veel mogelijk online of nemen een abonnement. Op koffie, op bloemen. Daarnaast rekenen ze ook op een poetsvrouw en een strijkatelier. Je zou verwachten dat ze alles delen via de sociale media. Niet dus. Slechts heel af en toe verschijnt er een foto of statusupdate die te maken heeft met het gezin, want ‘wie heeft er nu een boodschap aan een feed vol selfies en babyfoto’s’?
Wie heeft er nu een boodschap aan een feed vol selfies en babyfoto’s?
Plannen is belangrijk in het gezin van An en Evert. Wekelijks zitten ze samen om hun agenda’s te overlopen, want ook Evert moet maandelijks naar het buitenland. Wat van hem trouwens geen afwezige vader maakt. Hij plant zijn vakanties in functie van de schoolvakanties en spaarde zijn vaderschapsverlof op om er te zijn als An op persreis moest. Als een van beiden afwezig is, wordt er gefacetimed en uitgebreid getoond waar mama of papa in het buitenland vertoeft. Sinds een eerste citytrip naar Londen heeft hun dochter intussen de reismicrobe overgenomen. An en Evert vinden het dan ook een verrijking om hun kinderen te tonen dat de wereld veel groter is dan hun achtertuin. Ze genieten ervan om een stad te ontdekken met de ogen van hun kinderen, al huiveren ze van een ‘familievakantie’ die volledig in teken van hen staat. An en Evert delen een passie voor Londen. Ze trekken erheen wanneer ze maar kunnen. Evert deed er zijn huwelijksaanzoek, en het is ook in deze stad dat ze beslisten om een gezin te stichten. Maar er gaan wonen is een brug te ver. Londen ervaren ze, net als Parijs, niet echt als kindvriendelijk. In tegenstelling tot Kopenhagen en de rest van Scandinavië. Of simpelweg de buurt waar ze nu wonen: dicht bij het stadscentrum, omgeven door parken, met een speeltuin voor de deur, een warme bakker, een goeie kaaswinkel, een lekkere slagerij en een uitstekende school op wandelafstand. En niet te ver van de snelweg, zodat ze makkelijk richting oma of ‘omie’ kunnen om de kinderen af te zetten voor een weekendje weg met z’n tweeën of met vrienden.
Darons & Daronnes 