DARON: Tom, 32 jaar, radio- en televisiemaker
DARON: Maarten, 32 jaar, netmanager televisie
GEZINSSITUATIE: Getrouwd, papa’s van Jasmijn (1 jaar)
Maarten en Tom leerden elkaar kennen op hun werk. Ze zijn intussen meer dan tien jaar samen, waarvan de helft getrouwd. Beiden hadden van bij het begin een duidelijke kinderwens. Eerder een opvoedings- dan een voortplantingsdrang. Net voor ze trouwden, besloten ze om een binnenlandse adoptieprocedure op te starten. We spreken van 2009, toen de wachtlijsten nog iets korter en toegankelijker waren. Zes jaar later werden ze eindelijk de trotse papa’s van Jasmijn.
‘Tijdens zo’n adoptieprocedure word je gedwongen om serieus na te denken over opvoeden, de plaats van een kind in je leven, je relatie … Je hoort zaken van je partner die je niet altijd even graag hoort, maar toch wens ik iedereen die aan kinderen denkt zulke sessies toe.’
‘Tot er sprake was van een dochter, waren we het schoolvoorbeeld van de typische yuppies’, zegt Tom. ‘Veertien uur per dag werken, ’s avonds op restaurant, een poetsvrouw voor het huishouden en de was, van het ene feest naar het andere in het weekend, en regelmatig het vliegtuig op om ergens te gaan uitrusten of inspiratie op te doen. Goed wetend dat dit voorbij zou zijn als we vaders zouden worden.’
‘Tijdens zo’n adoptieprocedure word je gedwongen om serieus na te denken over opvoeden, de plaats van een kind in je leven, je relatie … Je hoort zaken van je partner die je niet altijd even graag hoort, maar toch wens ik iedereen die aan kinderen denkt zulke sessies toe’, geeft Tom aan. ‘We volgden dertig uur verplichte vorming bij Kind en Gezin en daarna nog vijftien uur bij de adoptiedienst van onze keuze. Ik ken koppels die uit elkaar zijn gegaan omdat ze van mening verschilden over hun kinderwens en de opvoeding. Ik denk dat na die 45 uur bij ons die kans al een pak kleiner geworden is’, voegt Maarten toe.
‘We zijn altijd dankbaar geweest en er nooit van uitgegaan dat we “recht hadden” op een kind. Het is het kind dat rechten heeft, en daar wordt soms te weinig over nagedacht.’
Of ze zich door die verplichte voorbereiding op het matje geroepen voelden? ‘Neen’, zegt Tom.‘We hebben ons in de eerste plaats altijd gelukkig geprezen dat we zo’n procedure kónden doorlopen en niet in zo’n land leven waar holebikoppels geen erkenning genieten. We zijn altijd dankbaar geweest en er nooit van uitgegaan dat we “recht hadden” op een kind. Het is het kind dat rechten heeft, en daar wordt soms te weinig over nagedacht.’
Vriendschap of bloedband, bij Tom en Maarten zijn ze evenwaardig. Vrienden, familie, collega’s: op een verjaardagsfeestje zie je ze allemaal bij elkaar, gezellig keuvelend. Hun netwerk maakt hen het leven makkelijker. De ouders van Tom hebben een zaak om de hoek, en bij hen kunnen Tom en Maarten bij wijze van spreken 24 op 24 terecht. De vader van Maarten is gepensioneerd en zijn moeder kan als verpleegster weleens schuiven met haar uren. Ze worden bovendien warm omringd op hun werk en krijgen veel vrijheid binnen hun job. ‘In theorie althans, want in de praktijk zitten de agenda’s overvol en van uren kiezen komt weinig in huis. Maar onze work-life balance zit op dit ogenblik goed. Mocht ik vast komen te zitten op dat vlak, zou ik zeker bereid zijn om mijn carrière een draai te geven’, vertelt Tom.
Dat hun werkgever, bij beiden dezelfde, een eigen crèche heeft, is ook een uitzonderlijk voordeel. ‘Jasmijn gaat drie dagen mee naar het werk. Omdat onze uren verschillen, vertrekt Maarten als eerste. Ik komt later met Jasmijn en zet haar af in de crèche. Maarten kan daardoor vroeger stoppen. Dan pikt hij onze dochter op met mijn auto, waarin alle babyspullen zitten. Ik kom later thuis met Maartens auto. Zo staan de auto’s ook meteen in de juiste volgorde in de garage voor de volgende dag.’ Een lifehack die hun de meeste quality time met hun dochter oplevert. Verder delen ze een collega-agenda op het werk, waardoor ze live zien waar de andere uithangt op dat moment en ze makkelijk de gezinsplanning kunnen maken. En als er al eens iets tussenkomt, is het bij geen van beiden een probleem om Jasmijn mee naar een vergadering te nemen.
Voor de rest heeft dit koppel sinds ze ouders werden vooral geleerd om het zichzelf minder moeilijk te maken. De agenda puilt niet meer uit van de afspraken. De lat ligt minder hoog dan voordien, zonder dat er sprake is van zaken of interesses op te geven. Ze proberen niet meer om alles zelf te doen. Sinds Jasmijn vier maanden oud is, gaat ze consequent één avond per week naar haar grootouders. Eén nacht per week slaapt ze dus niet thuis, waardoor de vaders elk apart of samen één avond hebben om eens goed door te werken, wat huishoudelijk werk in te halen, uit te gaan of gewoon niks te doen en vroeg te gaan slapen.
‘We hebben nog niet de reflex om iets af te zeggen omdat we een kind hebben. En ik hoop dat we die ook niet meteen krijgen.’
Maarten: ‘Ik ben blij dat we allebei dertig waren toen we ouders werden. We hebben alles kunnen halen uit het onbezorgde leven dat we vroeger leidden. En we blijven nog steeds dingen plannen. Vroeger konden we op maandag beslissen om op vrijdag het vliegtuig op te stappen. Nu kan dat nog steeds, alleen wordt alles wat meer ingepland. We gaan binnenkort een paar dagen weg met ons tweeën, wat later op het jaar gaan we enkele weken naar Argentinië met Jasmijn. Oudere tradities zoals op weekend gaan met vrienden worden op dit ogenblik ook nog altijd geëerd.’ Tom: ‘Klopt. We hebben nog niet de reflex om iets af te zeggen omdat we een kind hebben. En ik hoop dat we die ook niet meteen krijgen. We lossen het liever op door Jasmijn dan gewoon mee te nemen of desnoods opvang te zoeken. Life goes on, ook al zijn we ouders.’
Meer weten over adoptie? Tom schreef een boek over de hele procedure. Met eerlijke bedenkingen, nuttige facts and figures en de nodige humor. ‘En toen kwam jij’, Uitgeverij De Bezige Bij.
Foto: Zaza Bertrand
Dit portret maakt deel uit van het boek ‘Framily. Hoe Millennials het gezin hertekenen.’ (Lemaitre & Rombauts/Trendwolves – Lannoo) Een genuanceerd portret van een generatie jonge ouders die eigenzinnige en en positieve oplossingen zoekt voor een betere work-life balance. Meer info op www.myframily.eu
Darons & Daronnes 